Fog

By Alaz Ada

 

History is but repetition,

and the metropolis is naught but fog.

Forget the other side of the Bosphorus, the bridge, the minarets,

        I cannot even see you,

knowingly in every breath,

        like the eye grows used to darkness,

              like the body grows used to pain,

I become one bit more fog,

the dark whiteness burns my eyes,

            but I cannot shut them.

Do I not know all the things you are hiding from me,

           like the passing of time

                  at a perfect pace: one minute every minute.

What one’s hands cannot reach – a human cannot think of

        my head leans on the window and

                the minibus shakes

                        my thoughts are fragmented

                                fragmented and

                                          my eyes are about to

                                                       shut

                                                                just a bit more

and I get off as if I know where I am at.

Magnifying mirrors of their makers, the spectral skyscrapers

        The traffic turning into a necklace of white and red pearls

                  you too will drown in your own fog,

                                  at least as invisible as me,

what’s the difference when you can’t see beyond your nose?

in the end, history is but fog,

and the metropolis is naught but repetition.

 

Sis (2)

 

Tarih tekerrürden, 
büyükşehir sisten ibarettir.
Bırak karşıyı, köprüyü, minareleri,
    seni bile göremiyorum,
bile bile her nefeste
    gözün karanlığa,
        bedenin acıya alışmasınca
bir parça daha sis oluyorum,
zulmet-i beyza gözlerimi yakıyor
    ama kapatamıyorum.
Benden neler saklıyorsun bilmiyor muyum,
    zamanın geçişi mesela,
        mükemmel bir hızla: dakikada bir dakika.
Ellerinin dokunamadığını düşünemiyor insan -
    başım cama yaslı ve
        minibüs sallanıyor
            aklımdan geçenler kesik
                kesik ve
                    gözlerim kapandı
                        kapanacak
                            az kaldı
ve iniyorum nerede olduğumu bilirmişçesine.
Sahibinin dev aynası, heyula gökdelenler,
    kırmızı beyaz incilerden bir kolyeye dönen trafik,
        siz de kendi sisinizde boğulacaksınız,
            en az benim kadar görünmez,
göz gözü görmeyince ne fark eder,
sonuçta tarih sisten,
büyükşehir tekerrürden ibarettir. 

 

This poem is a reference to a poem by Tevfik Fikret also titled "Sis." Alaz Ada is a student of the social sciences from Istanbul currently studying in Southern France at the Menton campus of Sciences Po Paris. Her poetry has been published most recently in Selfish Magazine and is due to appear in the upcoming digital issue of FishFood Magazine. Her political essays appear in a regular column in her campus' newspaper, Le Zadig.  

Next: